ENTREVISTA CON BARUK DOMÍNGUEZ

P. Boas tardes, señor Don LaBarocca. Antes de nada gustaríame saber como me debo dirixir a vostede, tratándose dun líder supremo de recoñecidas características.

R. De fronte, sempre de fronte; as miñas recoñecidísimas características xa farán o seu para que me recoñeza da forma máis característicamente característica posible, recoñezoo…

P. É duro para vostede, despois de tanto tempo sen tocar, querer subirse a un escenario para comezar este 11 aniversario e máis despois da súa recente paternidade?

R. Paternidade completiva, quererá decir vostede. Porque xa anteriormente fora benzoado coa presenza doutro ser froito do meu froito que recebeu o nome de Honorábel Bebé. A verdade é que é duro, recoñezoo, escoller vestiario para o concerto.

P. Durísimas verbas. Xa que falamos de controversias, e vista a lección de física cuántica coa que nos deleitou vostede na sesión sabatina, que opinión lle merece a laboura de Vidal-Quadras como físico?

R. Boísima como físico nuclear, terrible como astrofísico. Está claro que, ao pertencer a un grupo de investigación denominado Box, non é capaz de aceptar a teoría de cordas e a expansión do universo. Cre na vella teoría aristotélica do universo-caixa, e iso só o pode aceptar un analfabeto ou un catalán...

P. Xa que falamos de orbes, é difícil compaxinar a vida de ser celestial coa vida terreno-acuática á hora de preparar un concerto de tales características?

R. Non, sempre e cando cotices como falso autónomo. É dicir, separar os gananciais celestiais por una vía impositiva allea á da laboura de propección artística terreno-acuática. É sinxelo, pero hai que blanquear moito carto e moito calzón.

P. En referencia a asuntos do concerto, pensa que Pablo Quintela era de gabanza fácil ou realmente consideraba a todos os nenos como "neniños bonitos"?

R. Non falarei aquí deste señor ata que me devolva o meu nome. Creo que xa son suficientemente adulto para seguir sendo considerado, aos seus ollos, como un neno. E, senón, enfádome e deixo de respirar...

P. Falando de obras e proxectos, que ten vostede en mente? Pensou algunha vez en facer proxectos en solitario ou prefire ir no pelotón?

R. Eu non vou nunca no pelotón! Levo toda a vida escapado, como Luis León Sánchez, e iso nótase nas pernas. Con respecto ao que vostede propón, vexo que está pouco informado, polo que non o vou considerar como unha afrenta á miña persoa. Pero, señor becario, debería saber que eu nunca podería tocaren solitario, xa que, como ser semicelestial que son, os mortais debedes considerarme "un e trino". Non se esqueza nunca, señorita.